Dziś wspominamy jeden z ostatnich odnotowanych przez ludzką pamięć akordów życia Bł. Bolesława Strzeleckiego – 80 lat temu, 7 stycznia 1941 roku z ziemi, która dziś karmi głodnych i pomaga opiekować sie chorymi, fizycznie i psychicznie został aresztowany przez niemieckich nazistów bł. Kapłan. Człowiek niezłomny…
Kiedy zapatrujemy się na apostolską gorliwość bł. Bolesława należy zdać sobie sprawę że w życiu każdej, każdego z nas nie ma takiego miejsca, takich okoliczności, w których moglibyśmy powiedzieć, że tu i teraz jestem zwolniony z wierności Ewangelii. Wtedy wojna, dziś Pandemia,
Ten krzyk trwogi cierpiącego Izraela , który wzywa Boga w godzinie ogromnej udręki, jest równocześnie wołaniem o pomoc wszystkich ludzi, którzy w historii – wczoraj, dziś i jutro – płacą cierpieniem za umiłowanie Boga, prawdy i dobra; a jest ich wielu, również dziś.
I okazuje się że szukamy Boga, szukamy po stronie dobra i miłości.
Po stronie gdzie kiedyś stał Bł. Bolesław i karmił głodnych, a dziś stoi człowiek, który w wyciągniętą dłoń wkłada chleb, paczkę żywnościową, wypożycza łóżko, balkonik…
Pamiętamy,
i dobrze, ze mamy na kim się wzorować.
Dziękujemy przede wszystkim Pani Aleksandrze Kobzie (siostrzenicy Ks. Bolesława), za to, że jest z nami. Za jej pamięć i przekazanie ważnych wspomnień rodzinnych o swoim Wuju i prosimy o opiekę Bł. Ks. Bolesława Strzeleckiego.
Ks. Bolesława Strzelecki zginął śmiercią męczeńską 2 maja 1941 roku, ogłoszony błogosławionym dnia 13 czerwca 1999 roku w Warszawie przez Papieża Jana Pawła II w grupie 108 heroicznych męczenników nazizmu.
Nie potrafimy przeniknąć tajemnicy Boga – widzimy tylko jej fragmenty i błądzimy, gdy chcemy stać się sędziami Boga i historii. Nie obronimy w ten sposób człowieka, przeciwnie, przyczynimy się do jego zniszczenia. Nie – ostatecznie powinniśmy wytrwale, pokornie, ale i natarczywie wołać do Boga: Przebudź się! Nie zapominaj o człowieku, którego stworzyłeś!
„Tylko Bóg nasz może nas wybawić, ale nawet gdyby nas nie wybawił, wiedz, królu, że nie będziemy czcić twego boga, ani oddawać pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś” (por. Dn 3, 17 nn).
