PEDAGODZY ULICY - SZANSĄ NA WYRWANIE SIĘ Z PUŁAPKI
Od 2007 roku z pomocy Pedagogów ulicznych skorzystało ponad 250 dzieci i ich rodzin z różnych dzielnic socjalnych Radomia. W 2007 roku w strukturach Caritas Diecezji Radomskiej zaczęli funkcjonować Pedagodzy uliczni, którzy w ramach Ogólnopolskich Kampanii Społecznych ?Partnerstwo dla dzieci” prowadzonych przez Fundację Wspólna Droga, prowadzą projekty profilaktyczne, animacyjno-sportowe i kulturalno-artystyczne dla dzieci i młodzieży zagrożonych niedostosowaniem społecznym i marginalizacją. Pedagodzy ulicy docierają tam gdzie profesjonalna pomoc psychologów, terapeutów, pedagogów nie dociera. Naszym codziennym miejscem pracy jest ulica, dzielnice socjalne, stare kamienice, zaniedbane podwórka, pustostany czy parki, czyli miejsca w których dzieci i młodzież spędzają swój wolny czas bez kontroli dorosłych. Tam przechodzą przyśpieszony kurs dojrzewania, eksperymentują z używkami, wchodzą z różnorakie relacje z osobami, które mają często negatywny wpływ na ich zachowanie. Specyfiką pracy pedagogów ulicznych jest bezpośrednie wyjście do dzieci oraz do ich środowiska, niekonwencjonalne podejście, odrębne od utartych schematów. Na ulicy liczą się: odwaga, charyzmat, umiejętność zaoferowania konkretnej pomocy, zorganizowania ciekawych zajęć, czy stworzenia bezpiecznej relacji.
W początkowej fazie prowadzenia zajęć z dziećmi w środowisku otwartym panują zasady, z którymi większość dorosłych nie radzi sobie po pierwszym spotkaniu. Zakaz moralizowania, nakazywania, zakazywania, te trzy zasady pozwalają stworzyć relacje oparte na poczuciu bezpieczeństwa i akceptacji. Celem pracy Pedagogów ulicznych jest wzbogacanie kapitału społecznego i kulturowego dzieciaków poprzez uprawianie pedagogiki społecznej oraz realizowanie projektów społecznych, kulturalnych i artystycznych. Tam gdzie jesteśmy MY – nie ma NUDY! Przy naszym wsparciu dzieciaki mają możliwość realizowania swoich pasji, zainteresowań czy rozwijania talentów. Uczą się wyrażania swoich uczuć, przełamywania lęków oraz ograniczeń. Naszym zadaniem jest pokazanie dzieciom lepszego świata, niż ten w którym przyszło im dorastać i żyć. Nasi podopieczni zamieszkują dzielnice socjalne, które przez wiele środowisk postrzegane są jako ?getta”, ?wylęgarnia patologii”. Dzieci z dzielnic socjalnych to dzieci, które niekoniecznie z własnego, świadomego wyboru żyją, bawią się i spędzają swój czas na ulicy. Często rodzice tych młodych ludzi sami nie radzą sobie z własnymi problemami i własnym życiem. Brak pracy, naużywanie alkoholu, przemoc, przestępczość, brak ciepła rodzinnego, trudne warunki mieszkaniowe i materialne. Czynniki te nie sprzyjają prawidłowemu wychowaniu i przekazywaniu pozytywnych wzorców osobowych. Takie życie jest szare, niepewne i nieatrakcyjne dla dorastających młodych. Pozostaje im ulica, na której mogą spotkać rówieśników z podobnymi problemami. Ulica, która jest brudna, śmierdząca, zła, nieprzewidywalna, niebezpieczna, zagrażającą lecz, mimo wszystko dla dzieci atrakcyjna. Musimy jednak wiedzieć, że ulica jest interesująca nie tylko dla dzieci z rodzin ubogich i niewydolnych z wieloma problemami socjalnymi, które cechują brak umiejętności społecznych i życiowych. To ?łakomy kąsek” dla dzieci i młodzieży, których rodzice większość część doby poświęcają na pracę. Niby mają zapewnioną miłość i akceptację. Mają też normalny dom, lecz rodzice są w nim obecni tylko w nocy. Dają klucz na szyję i drobne pieniądze na obiad w pobliskiej pizzerii. Młodzi spędzają czas w gronie kumpli i znajomych z podwórka, osiedla, dzielnicy, ponurego blokowiska. Słuchają wulgarnej muzyki, palą papierosy, eksperymentują z alkoholem, lecz nuda i tak prędzej czy później ich dopada. A z nudy rodzą się pomysły… Dzieci, które wychowuje ulica uciekają z domów, szkół, są bite, czasami brzydko pachną, są beznadziejnie wulgarne, nie zagrzeją długo miejsca w świetlicy czy osiedlowym klubie. Nie umieją radzić sobie z zasadami, nie są akceptowani za swą odmienność, która jest ich życiem i codziennością. My dorośli często mylnie interpretujemy ich zachowania. Oceniamy je, a nie pytamy dlaczego tak się dzieje, czemu tak się zachowują. Dlaczego kradną, klną, włóczą się, nudzą i biją się, a seks uprawiają mając 10 lat?
Na te pytania można dać wiele odpowiedzi. Jednak jedna wydaje się być istotna. Chcą zwrócić uwagę dorosłych, chcą być zauważeni, ważni i potrzebni. Dokładnie tak samo jak my wszyscy. Gdy tego nie dostają, w połączeniu z nudą przychodzą im do głowy zgubne i fatalne w skutkach pomysły. Dlatego my pedagodzy ulicy zwracamy uwagę na ulicę, a przede wszystkim na dzieci, które tam utknęły. ?Chcemy dać im szansę na normalne życie”.
Natura nie wydaje złych dzieci. To my dorośli kształtujemy młode pokolenie. To, jakie cechy i wzorce zaszczepimy im oraz warunki jakie im stworzymy w dzieciństwie, będzie decydować o tym, jakimi staną się dorosłymi. Kim będą w przyszłości, jakie role społeczne będą pełnić. One także, będą określać przyszłość oraz to, jaki będzie świat, w którym żyjemy. Niestety niektóre dzieci nie mają wystarczającego oparcia w swoich domach rodzinnych, często pozbawione są także ciepła i troskliwej opieki ze strony dorosłych. Ma to bezpośredni wpływ na kształtowanie się marzeń i wyobrażeń o życiu oraz prawidłowo funkcjonującym domu. Cierpiąc na brak emocjonalnych więzów z rodziną, swoją aktywność przenoszą na ulicę. Brak wzorców, motywacji, nadziei, brak szans na wyjście z tego zaklętego ubóstwa, alkoholu, przemocy i nudy, niszczy życie. Warunki w jakich żyją dzieci, są tylko zachętą do powielania schematu życia rodziców i rówieśników. Ten zaklęty krąg ?produkuje” coraz to nowych podopiecznych ośrodków pomocy społecznej, ośrodków szkolno ? wychowawczych, zakładów poprawczych, zakładów karnych. System instytucjonalnego wsparcia, pomocy, opieki nie jest w stanie dotrzeć do tych najbardziej potrzebujących czyli na ulicę. Dlatego rozwiązaniem jest bezpośrednia obecność specjalistów ? pedagogów ulicy w środowisku, w którym dzieci żyją i się wychowują. Podsumowując można powiedzieć, że pedagodzy ulicy działając w powiązaniu i ścisłej współpracy z lokalnymi organizacjami pozarządowymi, instytucjami pomocowymi oraz władzami samorządowymi, stwarzają szansę na rozwój nie tylko dzieciom lecz także rodzinom na pokonanie niemocy, bezradności oraz integrację społeczną.
Więcej szczegółów o naszej działalności możecie Państwo znaleźć na naszym Facebooku ? Pedagodzy ulicy z Radomia
Mariusz Mędra
Kierownik Pedagogów Ulicznych
Zapraszamy Państwa do towarzyszenia nam na radomskich ulicach, blokowiskach czy dzielnicach socjalnych.
Jeśli chcielibyście Państwo nas wesprzeć, to można to zrobić przez cały rok przekazując darowiznę na konto:
45 1240 3259 1111 0000 2989 1757 z dopiskiem: „na działalność pedagogów ulicznych”
Pedagodzy ulicy
Caritas Diecezji Radomskiej
ul. Kościelna 5
26-604 Radom
Kierownik Pedagogów ulicznych: Mariusz Mędra
tel. 513559829
Jeśli chcielibyście Państwo nas wesprzeć w ramach 1% OPP to zapraszamy do przekazania nam dobrowolnych kwot
KRS 0000 222 733
Konto bankowe 1% OPP:
52 1240 3259 1111 0010 0430 0572 cel szczególowy : Pedagodzy ulicy
Kontakt do Pedagogów ulicznych:
Mariusz Mędra tel. 513559829