Caritas Diecezji Radomskiej realizuje zadanie publiczne w ramach programu wieloletniego współfinansowanego ze środków rządowego programu wieloletniego na rzecz Osób Starszych „Aktywni+” na lata 2021-2025- Edycja 2024. Tytuł zadania „Seniorzy z inicjatywą w regionie Radomskim”. Zadanie to jest realizowane na podstawie umowy o numerze 543/DS./24

Całkowity koszt zadania publicznego stanowi sumę kwot, o których mowa w ust. 1 i 3, i umowy wynosi 330 110,00 zł w tym:

kwota dotacji w wysokości 241 010,00zł, wkładu osobowego (w tym świadczeń wolontariuszy) o wartości 89 100,00 zł 

Projektem obejmiemy w sumie:

1. 200 osób 60+ z gminy i powiatu Radomskiego, gminy miejsko-wiejskiej Szydłowiec, gminy miejsko-wiejskiej Iłża oraz miast i wsi wchodzących w skład Diecezji Radomskiej. W projekcie jest miejsce: dla samotnych i z poczuciem osamotnienia, seniorów, którzy akceptują swój wiek i tych nieakceptujących; będących w różnorodnej sytuacji materialnej i życiowej; o różnym poziomie oczekiwań (minimalizacja potrzeb i oczekiwań) i motywacji, zaradności życiowej, świadomości wpływu na kierowanie swym życiem. W projekcie będą uczestniczyć mieszkańcy o niewystarczających kompetencjach osobistych i społecznych, których trzeba jeszcze uaktywniać, rozbudzać potrzeby aktywności społecznej i kontaktów z innymi osobami, oraz efektywnego spędzania wolnego czasu, poczucia bycia potrzebnym (zagospodarowanie potencjału starszych: kwalifikacji, wiedzy, czasu wolnego). Oferta i wsparcie skierowane są do mieszkańców izolujących się, biernych, coraz bardziej obojętnych na sytuację swoją i środowiska, o postawach roszczeniowych, z brakiem pewności siebie i umiejętności zarządzania czasem. Szczególny nacisk w procesie rekrutacji skierujemy na osoby z terenów wiejskich, ze względu na fakt znikomej dostępności do usług edukacyjno-aktywizacyjnych.

Grupa docelowa składać się będzie z osób zainteresowanych działalnością w ramach grup wsparcia, grup nieformalnych i organizacji pozarządowych chętnych do angażowania się w życie lokalnej społeczności, jak też osób, które do tej pory niewiele słyszały czy nie doświadczyły tego typu działań, często żyją w samoizolacji i w związku z tym istnieje potrzeba odbudowania u nich poczucia wartości poprzez angażowanie w rozmaite formy aktywności społecznej w ramach grup senioralnych i międzypokoleniowych.

Na obszarze realizacji naszego projektu mamy do czynienia z licznymi seniorami żyjącymi samotnie ze względu na stały pobyt dzieci czy wnuków za granicą. Są to osoby, które „żyją czekaniem” na tych, którzy wyjechali „na chwilę” do pracy. Pandemia pogłębiła ten stan i zakorzeniła przekonanie, że wielu z seniorów nigdy nie doczeka powrotu lub chociaż odwiedzin przez swoich bliskich. Jest też duża grupa osób starszych, którzy czekają na bliskich mieszkających w kraju, a nawet w sąsiednich miejscowościach, którzy nie są skłonni kontaktować się z rodzicami czy dziadkami. Tak powstaje błędne koło, w którym owo „czekanie” staje się sensem życia wielu seniorów. Skutkuje to postępującym procesem tzw. „singularyzacji starości” czyli osamotnienia i w perspektywie procesem otępienia w zakresie potrzeb własnych, jak i swoistej użyteczności społecznej. To z kolei jest przyczyną wielu schorzeń psycho-somatycznych i praktycznie wegetacyjnego trybu życia. Wykluczenie seniorów potęguje również stereotypowe pojęcie „starości” ugruntowane w świadomości społecznej, co spycha seniorów na margines życia społecznego jako grupę, której „nie wypada” podejmować aktywności, cieszyć się życiem, aktywnie żyć. Powszechne jest zjawisko auto wykluczenia seniorów spowodowane ich zagubieniem i poczuciem niedopasowania oraz brakiem wzorców aktywnego spędzania wolnego czasu i kompetencji społecznych uniemożliwiających pełne korzystanie z możliwości, jakie niesie współczesność. Częstym zjawiskiem seniorów mieszkających na wsi jest instrumentalne ich traktowanie przez młodszych członków rodzin czy otoczenie społeczne. Rozmaite „zadania” opiekuńcze dają seniorom poczucie bycia potrzebnym i użytecznym. Mało kogo interesują potrzeby seniorów nakierowane na szeroko rozumiany rozwój osobisty. Najczęściej osoby starsze angażuje się do pomocy przy dzieciach, pilnowania domu, czy jako biernych uczestników rozmaitych eventów lokalnych. Jednocześnie na przestrzeni ostatnich lat znacząco spadła rola osób starszych jako członków rodzin wielopokoleniowych, w których od wieków mieli oni swoje bardzo ważne miejsce. Zmiany społeczne zachodzące w Polsce ostatnich dziesięcioleciach zmieniły niemal zupełnie dotychczasowy model rodziny.

Młodzi zakładają rodziny, idą „na swoje” i żyją po swojemu. Nowoczesne technologie „wyparły” wiele osób starszych z dostępu wiedzy i możliwości śledzenia zmian i trendów. Doświadczenie życiowe i zdobywane przez całe życie kompetencje seniorów przestały być przez młodych wykorzystywane i pomocne w ich życiu.

Pogłębiające się różnice w sposobach i kanałach komunikacji, jakimi posługują się jedni i drudzy wytworzyły przepaść pokoleniową, za którą nikt już nic o sobie nie wie i niczego sobie nie daje. Współcześni seniorzy są chyba pierwszym pokoleniem, które tak mocno odczuło te zmiany i stanęło wobec potrzeby zdefiniowania na nowo swojej roli i miejsca w systemie społecznym. Skoro rodzina nie jest już naturalnym miejscem zaangażowania czasu, wiedzy i kompetencji osób starszych, koniecznym staje się poszukanie obszarów, w których ten czas, wiedza i kompetencje mogą być w pełni wykorzystane. Dla pokolenia seniorów nie jest to łatwe zadanie. Powszechna wśród nich jest postawa zagubienia i wycofania się z rzeczywistości, której nie rozumieją i w której nie czują się potrzebni. Pokolenie seniorów – musi na nowo znaleźć swoje godne miejsce w strukturze społecznej i potrzebuje w tym zadaniu naszej pomocy, ale nie wyręczenia. Stąd nasz projekt skierowany do seniorów opiera się o powyższą diagnozę, będącą głosem samych zainteresowanych jako punkt wyjścia do realizacji projektu odpowiadającego realnym potrzebom beneficjentów. Jako oferent zadbaliśmy o to, aby infrastruktura i warunki techniczne realizacji pozwalały na rekrutację osób sprawnych, jak i niepełnosprawnych, bez względu na wykształcenie, wiek, płeć, poglądy czy status majątkowy.

II – juniorzy wolontariusze w wieku od 15 – 60 roku życia. Grupa liczy 15 osób. Będą to osoby współpracujące z naszą organizacją, osoby aktywne, udzielające się również w innych organizacjach, , lokalni aktywiści i liderzy . Osoby te mają przede wszystkim dbać o wzmacnianie trwałych relacji międzypokoleniowych, uczyć się od seniorów różnych umiejętności, jak również samemu przekazywać wiedzę która posiadają młodsze osoby. Grupa 30 osób w wieku od 7 do 18 lat to podopieczni i wychowankowie placówek wsparcia dziennego, placówek opiekuńczo wychowawczych.

Procedura rekrutacji seniorów: Osoby zainteresowane uczestnictwem w projekcie będą musiały wypełnić kwestionariusz osobowy i zaakceptować regulamin uczestnictwa. Dokumenty przyjmowane będą w biurze projektu oraz poprzez pocztę e-mail, a w szczególnych przypadkach poprzez wolontariuszy. Na potrzeby rekrutacji wprowadzone będą kryteria dla seniorów. Pierwszeństwo w udziale będą miały osoby najstarsze i samotne.

Osoby z II grupy docelowej – juniorzy zostali już wstępnie zrekrutowani.

Wybór grupy docelowej podyktowany jest doświadczeniem Caritas Diecezji Radomskiej i ekspertów współpracujących z naszą organizacją w zakresie realizacji projektów dla osób zagrożonych wykluczeniem społecznym – w tym PRZEDE WSZYSTKIM osób w wieku 60 lat, lokalnym charakterem projektu oraz przeprowadzoną analizą interesariuszy projektu na etapie jego tworzenia.

2. W ramach projektu zaplanowano działania takie jak:

• Warsztaty międzypokoleniowe –
• Bezpieczny senior – działanie polega na przeprowadzeniu zajęć zwiększających bezpieczeństwo seniorów we współczesnym świecie
• Aktywny senior – Realizacja tego działania składa się z 2 części, są to zajęcia: sportowe i zajęcia kulturalne
• Wyjazdy integracyjne
• Rodzinne pikniki integracyjne

Przez realizację działań w projekcie zwiększy się aktywność społeczna seniorów, a większa aktywność społeczna to rozwój osobisty, w tym umiejętności miękkich, a zwłaszcza komunikatywności oraz pracy w zespole, jak i kształtowania indywidualnych predyspozycji, np. uwalniania pokładów kreatywności; kształtowanie pozytywnych cech charakteru, w tym zaradności, przedsiębiorczości i odpowiedzialności; efektywne wykorzystywania wolnego czasu, własnych umiejętności i doświadczeń; odkrywania swojego potencjału i nowych możliwości; zwiększanie osobistej motywacji, podnoszenie poziomu samooceny i pewności siebie; możliwość poznania nowych ludzi i przyjaciół, a więc przeciwdziałanie izolacji, marginalizacji, osamotnieniu oraz popadania w stany lękowe itd. Projekt przyczyni się poprzez przygotowanie do starości realizowane poprzez wzmacnianie trwałych relacji międzypokoleniowych, kształtowanie empatycznych postaw wobec osób starszych oraz upowszechnianie pozytywnego wizerunku osób starszych, a także zwiększanie bezpieczeństwa seniorów uruchomienie ich aktywności integracji i rozwoju, co będzie miało przełożenie na większą aktywność społeczną tych osób w przyszłości.

Rezultaty projektu będą trwałe, ponieważ m.in. wiedza i umiejętności nabyte przez seniorów – uczestników i wolontariuszy projektu będą wykorzystywane do podejmowania kolejnych podobnych lub innych działań na rzecz seniorów również po zakończeniu projektu. Ponadto nasza organizacja chce promować podobne działania na terenie całej diecezji. Projekt znacznie wzmocni potencjał naszej organizacji, dzięki realizacji działań projektowych, dzięki czemu zyska nowe doświadczenia w realizacji zadań publicznych i w zarządzaniu projektowym, pozyska nowych wolontariuszy i nieformalnych partnerów publicznych i społecznych wspierających ją. Poprzez realizację zaplanowanych w projekcie działań społeczeństwo lokalne niebędące bezpośrednimi odbiorcami zadania zaangażuje się również w realizację projektu.

Projekt nie tylko zaktywizuje uczestników projektu, ale także pozwoli im realizować własne pasje, uzmysłowi najbliższym konieczność aktywnego życia osoby starszej i wspierania jej, pozwoli zdobyć nowe, przydatne umiejętności oraz nawiązać kontakty i pozytywne relacje wewnątrzpokoleniowe. Po zakończeniu projektu uczestnicy będą dzielili się wiedzą i umiejętnościami nabytymi podczas prowadzonych zajęć i warsztatów. Pomiędzy uczestnikami projektu nastąpi poprawa i zmiana postaw społecznych, nawiążą się bliższe kontakty i lepsze rozumienie potrzeb innych. 

Projekt ma duży potencjał kontynuacji, ponieważ obserwowane zmiany demograficzne pokazują stale zwiększającą się populację ludzi w podeszłym i sędziwym wieku oraz wskazują na konieczność kontynuacji podejmowanych przez oferenta działań ukierunkowanych na zwiększenie aktywności opiekuńczej seniorów 60 + i ich zaradności osobistej.

Zainteresowanych zapraszamy do kontaktu:

Caritas Diecezji Radomskiej

ul. Kościelna 5
26 – 604 Radom

tel. +48 3652929